De eerste keer dat ik door had moeten hebben dat hij andere normen en waarden had dan ik, was het moment dat we voor het eerst een heftige ruzie hadden. We waren nog niet zo lang daarvoor gaan samenwonen, in een mooie opgeknapte bovenwoning in het centrum van Gouda.
Om waarschijnlijk iets onbenulligs hadden we woorden en hij deed iets wat ik niet wilde pikken: hij deed mijn computer uit, zonder dat mijn gegevens gesaved waren. Erg boos en op hoge poten stond ik tegenover hem en duwde hem weg. Waarop hij me uitdaagde: ‘Sla dan!’. In mijn domheid liet ik me uitdagen en sloeg hem in zijn gezicht. Niet hard, want slaan zit helemaal niet in mij, ik kán iemand gewoon niet hard slaan. Wat ik niet verwachtte is dat hij keihard terug sloeg. Met vlakke hand op mijn wang, op mijn oor. Ik wankelde en viel op de grond, waarop hij me nog een schop gaf.
Totaal verbijsterd ben ik weer opgestaan en ben naar de slaapkamer gelopen. Ik was duizelig en had een ontzettende piep in mijn oor. Ik ben even gaan liggen en een uur later was de duizeligheid en de piep nog steeds niet weg.
Ik heb de dokter gebeld en kon meteen langs komen. Er werd een gescheurd trommelvlies geconstateerd. Hier ben ik later aan geopereerd, het gat is gedicht, maar ik heb nog steeds een constante suis in mijn oor.
Ik ben toen niet bij hem weggegaan. Zoals ik er nu naar kijk, met alle ervaring en wijsheid van de jaren hierna, had ik toen weg moeten gaan. Een ruzie kan uit de hand lopen, natuurlijk. En als je er beiden later spijt van hebt, kan het denk ik heus wel weer goed komen en kan het vertrouwen in elkaar blijven. Tot mijn stomme verbazing echter heeft hij hier nooit spijt van gehad. Zijn stelling was gewoonweg dat ik hem als eerste sloeg en hij dus alle recht had om terug te slaan.
Het is een gemist moment. Ik ben me ervan bewust dat alles wat je mee maakt, de basis is voor datgene wat erna komt. Dus ook de goede dingen. Mijn kinderen, mijn huidige partner. De persoon die ik ben.
Maar iedereen die nú op een vergelijkbaar moment in het leven staat, zou ik willen adviseren: ga! Je kunt het ook alleen, echt waar!
Yvette Luikinga 